NBA Tarihinin En İyi Solak Oyuncuları serisine ikinci kısım ile devam ediyoruz. Listemizin bu parçasında 20-11. sıralarda yer alan isimleri ve daha detaylı incelemelerini bulacaksınız. 

#20 Lamar Odom 1999-2013: 961 maç, 13.3 sayı, 8.4 ribaund, 3.7 asist

Lakers sonrası gittiği takımlarda mutlu olmaması, özel hayatında aldığı yanlış kararlar derken Odom adına çok başarılı bir kariyer çok kötü bir şekilde sonuçlandı. Los Angeles’ın üvey evladı Clippers formasıyla bireysel anlamda başarılı ama takım olarak başarısız geçen dört sezonun ardından, kendini Heat formasıyla bulan Odom, Miami’de geçirdiği tek sezonun ardından Shaquille O’Neal takasının bir parçası olarak Los Angeles’a Lakers formasıyla döndü. Lakers’ın en berbat döneminde Kobe’nin en güvenilir yardımcısı olan Odom, Pau Gasol takasının ardından takımın altıncı adamı haline geldi ve Lakers üst üste iki sezon şampiyon olurken, Odom 2010-11 sezonunun en iyi altıncı adamı oluyordu. Rehabilitasyon sürecini başarıyla atlattığı söylenen Odom için zaman zaman basketbola döneceği şeklinde haberler çıksa da Temmuz ayında yaptığı açıklamayla bir iş anlaşması imzaladığını ve Çin’e taşındığını açıkladı.

#19 Derrick Coleman 1990-2005: 781 maç, 16.5 sayı, 9.3 ribaund,  2.5 asist, 1.3 blok

Sports Illustraded’ın bir makalesinde Derrick Coleman şu sözlerle anlatılmış: “Coleman gelmiş geçmiş en iyi power forvet olabilirdi, ama o yalnızca bir sonraki maaş çekini almayı garantileyecek kadar oynadı”. 1990 draftının bir numaralı seçimi olan Coleman, lige ilk adım attığında Charles Barkley ile kıyaslanıyordu ve onun daha iyi şut atan hali olacağı söyleniyordu. Sakatlıklardan oldukça çeken Coleman, on beş sezonda yalnızca dört sezon yetmiş maç üzerinde forma giyebildi. Her şeye rağmen 90-91 sezonunda Yılın Çaylağı, 94 yılında All-Star, iki sezon da All-NBA takımlarına seçilme başarısı gösteren Coleman, aynı zamanda Amerika milli takımıyla da 94 yılında Dünya Şampiyonası kazanmayı başardı.

#18 Dick Barnett 1959-74: 971 maç, 15.8 sayı, 2.9 ribaund, 2.8 asist

Geçmiş dönemde aynı anda birkaç farklı lig olması dolayısıyla oyuncular zaman zaman takım değiştirirken lig de değiştiriyordu. Bu isimlerden bir tanesi de Dick Barnett’ti. Kariyerine Syracuse Nationals ile başlayan Barnett, iki sezonun ardından ABL takımlarından Cleveland Pipers’ın yolunu tuttu. Burada geçirdiği tek sezonda takımını şampiyon yapan Barnett, takip eden sezonda Lakers formasıyla NBA’e geri döndü. Sonraki durağı ise kariyerinin en başarılı yıllarını geçireceği New York Knicks oldu. Dokuz sezonluk Knicks macerasının ardından emekliye ayrılan Barnett, New York formasıyla 67-68 sezonunda All-Star seçilirken, 69-70 ve 72-73 yıllarında da NBA şampiyonluğuna ulaşmıştı.

#17 Tayshaun Prince 2002-16: 1017 maç, 11.1 sayı, 4.3 ribaund, 2.4 asist

“It’s Palace time for the Prince.” NBA tarihinin en önemli görev adamlarından biri olan Prince’in yaptıklarını istatistiklerle anlatmanın mümkünatı yok. Rakibin en önemli oyuncusunu tutmakla yükümlü olan Prince, uzun kollarıyla rakiplerini canlarından bezdirirdi. Savunmasının yanı sıra ofansif anlamda da güvenilir bir isim olan Prince, yedi sezonluk bir süreçte 14 sayı, 5 ribaund, 3 asist ortalamaları tutturmuştu. 03-04 şampiyonluğunda çok önemli rol oynayan Prince, finallerde Kobe Bryant’ı %38 şut ve %17 üçlük yüzdesinde tutmayı başarmıştı. Bundan daha etkileyici ve hepimizin aklında yer eden Prince anı ise Doğu Konferansı Finalleri ikinci maçında Reggie Miller’a yaptığı akılalmaz bloktu.

#16 Zach Randolph 2001- : 1116 maç, 16.6 sayı, 9.1 ribaund, 1.8 asist

Z-Bo hala ligdeyse ve hala ligin kalburüstü uzunlarından birisiyse bunu açık ara Memphis Grizzlies’e borçlu. Memphis öncesi dönemde bireysel istatistikleri çok başarılı olsa da saha içi ve dışı hareketleriyle çok tartışılan bir isim olan Randolph, Memphis’teki “Grit and Grind” döneminde tüm enerjisini sahaya odaklamayı başardı. Pota altında bitiricilik ve pozisyon alma konusunda NBA’in en başarılı uzunlarından biri olan Randolph, Memphis forması giyerken iki kez All-Star ve bir kez de All-NBA seçilmeyi başardı. Ayrıca, Memphis yönetimi Randolph’un takımdan ayrılmasının ardından 50 numaralı formayı rafa kaldırdı ve ilerleyen senelerde emekli edileceğini açıkladı.

#15 Toni Kukoc 1993-2006: 846 maç, 11.6 sayı, 4.2 ribaund, 3.7 asist

1990 Draftında seçilen Kukoc 92-93 sezonunda NBA’e adım attığında Avrupa’nın en yetenekli genç oyuncusu olarak görülüyordu. Dönem dönem ilk beşte yer alsa da Phil Jackson’ın çoğunlukla benchten oyuna dahil etmeyi tercih ettiği Kukoc, Michael Jordan ve Scottie Pippen’ın ardından takımın üçüncü skoreriydi. Bulls’un ikinci three-peat’inde çok önemli rolü olan Kukoc, 72 galibiyetle lig rekoru kırdıkları sezonda Yılın En İyi Altıncı Adamı Ödülü’nü de kazanmayı başarmıştı. Çok yönlülüğü ve pasörlüğü de ön planda olan Kukoc, üç numara olarak listelense de her pozisyonda oynayabilen bir isimdi. Chicago’nun ardından gittiği 76’ers, Hawks ve Bucks ile de benchten gelerek başarılı birkaç sezon geçirdi.

#14 Chris Mullin 1985-2001: 986 maç, 18.2 sayı, 4.1 ribaund, 3.5 asist, %50.9 şut, %38.4 üçlük yüzdesi

90’lı yılların önemli skorerlerinden olan Chris Mullin, Warriors formasıyla beş sezon üst üste All-Star seçildiği dönemde 26 sayı ortalaması tutturmayı başarmıştı. Tim Hardaway ve Mitch Richmond’la beraber oluşturdukları Run TMC ile Warriors’a bir dönemin en heyecan veren basketbolunu oynatan Chris Mullin çok yüzdeli şut atan bir isimdi, kariyerinin sonlarına doğru kullanımını artırdığı üçlükleri de çok isabetli kullanıyordu. 50-40-90 kulübüne girmeyi başaramamış olan Mullin, bu rakamlara en çok yaklaştığı sezonda serbest atış yüzdesi %86’da kalmıştı. Eski NBA koçlarından Jim O’Brien tarafından, çabuk bir oyuncu olmamasına rağmen rakip savunmacısını rahatlıkla ekarte edebilmesi dolayısıyla Larry Bird’e benzetilen Mullin, aynı zamanda “Basketball On-Court 100” isimli yüzden fazla idman tekniğini anlatan bir kitabın da yazarlarından.

#13 Manu Ginobili 2002-18: 1057 maç, 13.3 sayı, 3.5 ribaund, 3.8 asist

Geçtiğimiz günlerde kariyerini noktalayarak emekliliğini açıklayan Manu Ginobili, 29 Ekim 2002 tarihinden itibaren 16 sezon boyunca aralıksız olarak Spurs forması giydi ve hem kulüp hem de NBA tarihinde çok önemli bir yere sahip oldu. İkinci sezonundan itibaren lige alışmasıyla ilk beşe yerleşen Ginobili, 06-07 sezonunda Pop tarafından benche çekildi ve ikinci unitin liderliğini aldı. Takip eden sezonda En İyi Altıncı Adam ödülünü kazanırken kariyerinin de en yüksek dakika, skor ve ribaund ortalamalarını yaklamayı başardı. Spurs’de oyuncularının sürelerini ince işçilikle ayarlayan Pop sayesinde çok iyi yaşlanan Ginobili’nin NBA’e ilk geldiği zamandaki sırma saçları dökülse de oyunundan hiçbir şey kaybetmedi. Hem kendi skorunu yaratabilmesi hem de takım arkadaşlarına yarattığı pozisyonlarla Spurs’ün akıcı oyununda çok önemli bir role sahip olan Ginobili, NBA’e ve James Harden başta olmak üzere birçok önemli isme EuroStep silahını da kazandırmayı başardı. Playofflarda ilk tur dördüncü maçında da Warriors karşısında takımına maçı kazandırarak seyircisine galibiyetle veda etti.

#12 Willis Reed 1964-74: 650 maç, 18.7 sayı, 12.9 ribaund, 1.8 asist

60’lı yılların önemli pivotlarından olan Willis Reed aynı zamanda Knicks ile de özdeşleşmiş bir isim. Kariyerinin tamamını New York formasıyla geçiren Reed, takımına iki de şampiyonluk kazandırmayı başardı. Özellikle 70 yılında gelen şampiyonlukta, altıncı maçı sakatlık sebebiyle kaçıran Reed, dönmesine imkansız gözüyle bakılırken yedinci maça ilk beşte çıkarak herkesi şoke etmesinin yanı sıra, takım arkadaşlarını da ateşlemeyi başarmıştı. NBA tarihinin aynı sezonda All-Star maçı, normal sezon ve finaller MVP’si olmayı başaran ilk ismi olan Reed, toplamda yedi kez All-Star seçilirken, 1982 yılında da Hall of Fame’e dahil edildi.

#11 Dave Cowens 1970-83: 766 maç, 17.6 sayı, 13.6 ribaund, 3.8 asist

2.06’lık boyuyla dönemin pivotlarına göre kısa olan Cowens, Celtics tarafından 1970 draftında dördüncü sıradan seçildi. Celtics’in bu seçimi yapmasında en önemli etkenin Bill Russell’ın Cowens’ı takıma önermesi olduğu söylenir. İlk sezonunun ardından Yılın Çaylağı ödülünü Portland’ın combo guard’ı Geoff Petrie ile paylaştı. 1973 yılında ligin MVP’si olurken, All-NBA First Team’e alınmayarak çok ilginç bir başarı elde etti. Takip eden sezonda ise Celtics efsaneleri Hondo Havlicek ve Jo Jo White ile kurdukları ortaklık sayesinde, finalde Kareem’in Bucks’ın geçerek şampiyonluğa ulaştılar. 75-76 sezonunda ise bu üçlünün yanına 2018 Hall of Fame sınıfının bir üyesi olan Charlie Scott’ı da dahil eden Celtics, Cowens’ın kariyerinin ikinci şampiyonluğunu elde etti.

{jcomments on}